O książce:

Mimo zerwanej pępowiny, nie ma ucieczki od miejsca swojego pierwszego krzyku. Którzy do własnych miejsc dzieciństwa nie mogą powrócić, „usychają z tęsknoty” – trafne to spostrzeżenie. Wtedy zazwyczaj umiera się powoli, woda z organizmu paruje, a krople deszczu kapią na duszę nazbyt skąpo. Mówią o tym bohaterowie liryczni wierszy poety, który pierwsze świty badał nad mazowieckim Gangesem.  

(ze wstępu Jana Tulika)

Parametry: